افروز اَحرار ، دانشجویی که هیچ چیزی از جزییات و حتی کلیات زندگی اش را دوست ندارد. نامزدش را دوست ندارد، رشته ی تحصیلی اش را دوست ندارد، خانواده اش را دوست ندارد ... روزگارش را دوست ندارد و با همه ی این اوصاف هنوز با همان قواعد و قوانین پیش میرود و هر روز نا امید تر و مایوس تر از دیروز صبح را شب میکند، درونش پراز انرژی و رویاست و بیرونش سرد و پراز خواسته های بی سرانجام . مثل ققنوسی که از آتش می ترسد . از زاده شدن دوباره می ترسد... هَمدوس روایت آدم هایی است که در شرایطی قرار میگیرند که هرگز نمیخواستند اما ادامه اش میدهند تا آخرین روزی که نفس میکشند ...پایان خوش

قرن‌هاست که در پیکسی هالو هیچ پری‌‌ای از فصول گرم پا به جنگل‌های زمستانی نگذاشته، و گرچه بیشتر پریان از افسانه‌های هیولاهایی که در سرزمین‌های یخ‌زده پرسه می‌زنند هراس دارند، کلارین نمی‌تواند در برابر زیبایی سرد و بی‌تکلف زمستان بی‌تفاوت بماند. اما زیر نگاه مراقب ملکه‌ی کنونی و وزیران فصلی، کلارین فرصتی برای غرق‌شدن در رویاهایش ندارند، زیرا روزهای منتهی به تاج‌گذاری‌اش به سرعت در حال سپری شدن هستند.تا اینکه خبر ورود هیولایی از زمستان به بهار به قصر می‌رسد. کلارین این تهدید را فرصتی برای اثبات شایستگی‌اش در نقش جدیدش می‌بیند. اما به جای یافتن هیولا در مرز زمستان، با میلوری، نگهبان جوان جنگل‌های زمستانی روبه‌رو می‌شود. و با هم، پیوندی نامتعارف می‌سازند و برای نجات سرزمین‌هایشان همراه می‌شوند.

هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم همچین چیزی ممکنه برای من اتفاق بیفته. اصلاً تصورش رو هم نمی‌کردم که یه دیدار اتفاقی، درست شب تولد هجده‌سالگیم، می‌تونه کل زندگیم رو اینجوری زیر و رو کنه.حالا، من مالِ اونم. مالِ جولین. مردی که به اندازه‌ای که بی‌رحمه، زیباست. مردی که لمسش وجودم رو به آتیش می‌کشه. مردی که مهربونیش برام از بی‌رحمیش هم ویران کننده تره.

سعی کردم برگردم، جدی میگم..اما خیلی سریع اومد..منموتور رو ول کردم و توی آبگذر پناه گرفتم، اما به تنها چیزیکه فکر می کردم تو و بچه بود...-نباید بیرون میرفتی...-نباید اون حرفا رو میزدم...دوباره لب هایشان را به یکدیگر چسباندند و بوسیدند، و بچهمیان اون ها لگد میزد و هر دو از لذت بی نهایت ناشی از اینموضوع به خنده افتادند.-دوباره بگوکانر عقب کشید و به اون خیره شد-واقعا میخوای این کارو بکنم؟-بگو. باید دوباره بشنوم تا بدونم واقعیه.-دوستت دارم، الکسیس مکنزی مدسن.اشک هاش دوباره به راه افتادن...

دختری که عاشق پسرعموی مغرورش میشه اما توسط یکی از همکارا و رقیب های مهبد که ۲۰سال از الیسا بزرگ تره ، دزدیده میشه ولی مهبد همچنان به دنبال گمشده ی خودش می‌گرده تا اینکه ...

با آخرین نت و رسیدن به نت آگمنت ...بازی تموم شد !اون هیچوقت وجود نداشت!چی میشه اگه بفهمی مردی که تا دیروز با بوسه ها و رد لباش رو تنت پیانو رویادت میداد امروز دیگه حتی استاد پیانو هم نیست!اون عطر چوبی ،اون نگاه های آبی رنگ ،اون نور ضعیف شعله سیگار پارلیامنتی که تو تاریکی نیمه شب بین انگشتاش نگه میداشت ،لمس و نوازشای صورت و تب و تاب ماه پیشونیم از بوسه های پریشونی که از شروع سال اخر دبیرستان همیشه منو به اوج میرسوند دروغ بود؟این نمایش ..این بازی خود جهنم بود !!یه جهنم پر از گلای زرد..

دست‌ها را کمی بالا برده بود و حینی که مردانه می‌رقصید، با لبخندی عمیق به چشمان شادِ داماد نگاه می‌کرد...

-‌ باز که صدای فین فینت می‌آد!جوری که بشنود، با صدای بلند گفتم و کلافه شیر آب را بستم. اما او نه‌ تنها سیل اشک‌هایش را قطع نکرد؛ بلکه بی ‌‌تفاوت به لحن معترض من، راحت‌ تر و با صدا تراز قبل گریست !