داستان ما را به سفری میان 87 مورد از احساسات و تجربیاتی که انسان بودن را معنا می کنند می برد.و مهارتهای ضروری و چهارچوبی قابل استفاده را برای برقراری ارتباط معنادار با دیگران در اختیار ما می گذارد. همچنین ما را با زبان و ابزارهایی آشنا می کند تا به جهانی از انتخاب های جدید و شانس های دوباره دست پیدا کنیم و در این جهان تازه می توانیم داستان های شجاعانه و دلخراش زندگی خود را به گونه ای که موجب ایجاد ارتباط با دیگران شود به اشتراک گذاشته و به گفت و گو بنشبنیم.

داستان درمورد دختری دبیرستانی به اسم یُمنا ست که توسط راننده سرویس مدرسه اش رُبوده میشه و موزد اذیت و آزار قرار میگیره....حالا یُمنای قصه ی ما،تو اوج سرخوشی های نوجوانی ،درگیرِمسائل مردی میشه که نه تنها ازش دل خوشی نداره بلکه ازش متنفره...

برای رفتن روی آن کشتی، فقط یک راه وجود داشت: ازدواج با کاپیتان. معامله؟ من وارثش را می‌زایم و او به من اجازهٔ اقامت می‌دهد. اما او—همان کابوس سیاه کودکی—حالا همسرم بود. مردی که همیشه از او گریخته بودم. پانزده سال اختلاف سنی داشتیم و من در روز تولدش متولد شده بودم. آیا همین باعث نفرتش بود؟ یا چیزی بسیار خطرناک‌تر پشت این داستان پنهان بود؟ شاید... 

رها، دختری از یک خانواده سنتی، سال‌ها تحت سلطه تفکرات کهنه و سمی خانواده‌اش زندگی کرده است. او را مجبور به ازدواج با مردی خودخواه و روان‌آزار می‌کنند، اما پس از تحمل سال‌ها آزار روحی و جسمی، جرئت می‌کند تا از این زندگی فرار کند. در مسیر دشوار استقلال، کم‌کم متوجه احساساتش نسبت به مردی می‌شود که مانند یک پناهگاه امن، به او عزت‌نفس و ارزش واقعی یک زن را یادآوری می‌کند. اما آیا جامعه و خانواده به او اجازه می‌دهند دوباره عشق را تجربه کند؟

«او یک وکیل موفق بود با رازی مُهرکُشته در چمدانِ آرمانی‌هایش: پارافیلیایی که جامعه را به تمسخرش واداشته بود. من؟ دختری با زخمِ مادرزادیِ ننگین—همان چیزی که از کودکی طعمِ طرد را زیر دندانم له کرد. تا روزی که چشمانِ تاریکش مرا در کافه‌ای محقر شکار کرد و به دنیایِ زیرزمینی‌اش کشاند؛ دنیایی از محرومانِ مُعشوق، آدم‌هایی با دردهایِ کبود و عشق‌هایِ وارونه.این داستانِ ماست:سقوط از لبه‌یِ پرتگاهِ تنهایی...عشقی که مثل قارچ در تاریکی می‌روید... و اوجِ گرفتن بر فرازِ جهنمِ آدم‌هایِ "عادی".پ.ن: عشقِ واقعی گاهی شبیه به جراحت است—همیشه درد می‌کند، اما بدونِ آن، زنده نیستی.»