شوکا دختری بود که گمان برد عشق راستینش را یافته، همان شوالیه‌ی رویاهایش. اما دریغ که نمیدانست عشق حقیقی سالهاست با اوست، بی‌آنکه شناخته شود. او بی‌اعتنایی کرد، دل‌هایی را آزرد و حالا در گردابی افتاده که همان معشوقِ به‌ظاهر بیعیب، تدارک دیده است...  

«تنهایی می‌تواند آدم را به هیولایی تبدیل کند... یا به قهرمانی که هرگز نداشتیم. وقتی در ذهنت تنها هستی، این وحشت از هر واقعیتی ترسناک‌تر است. دو راه داری: یا تسلیم می‌شوی و ناپدید می‌گردی، یا دندان‌ها را به هم می‌فشاری و می‌جنگی! همه چیز به لنز تو بستگی دارد— به دنیایی که می‌بینی. پونه این را می‌دانست: زندگی‌اش میدان مین بود، نه باغِ آرامش. دخترکی که می‌خواست در سکوتِ تنهایی پیش برود... اما یونس همیشه مانع می‌شد.»

او فکر می‌کرد کنترل همه چیز را در دست دارد، اما دختری که سال‌ها در سایه انتظار کشیده بود، حالا نخ‌های این عروسک خیمه‌شب‌بازی را می‌کشد. کیارش در حالی که اسرارش مثل موریانه روحش را می‌خورد، در دام عشقی گرفتار می‌شود که هر دو را به پرتگاه می‌کشاند. تا آنجا که دیگر فرقی نمی‌کند چه کسی برنده است...  

«در دنیای خشن قوانین قبیله‌ای، ژیار راشد قربانی سنت‌های تاریک خانواده‌اش است. برای حفظ مادر و برادرش، راهی جز پیوستن به تجارت خونین اجدادش ندارد. اما وقتی توطئه‌ای مرگبار، عشق و خانواده‌اش را نابود می‌کند، او در مرز بین مرگ و زندگی معلق می‌ماند. سال‌ها بعد، در تیمارستانی دورافتاده، ظهور ماهلین – زنی با گذشته‌ای اسرارآمیز – او را به دنیای خطر و انتقام بازمی‌گرداند...»

"انگیزه من مادیات نیست! برای عدالت میجنگم، برای رسوا کردن سیستم فاسدی که به شما قدرت میدهد. شما که با سوءاستفاده از نفوذ خانوادگی هر ظلمی ممکن میکنید... من به این مبارزه اعتیاد پیدا کردهام. افشای حقیقت درباره شما قدرتمندان فاسد، تنها آرامش من است. حتی اگر پایانش مرگ به دست شما باشد!"

«این داستان، روایت چهار دختر دبیرستانی است که سال‌ها در کنار هم رشد کرده‌اند. اما تغییر ناگهانی کلاس‌ها و جدایی آن‌ها، چالش‌های جدیدی پیش پایشان می‌گذارد. با ورود راننده جدید سرویس مدرسه، پسری که اسرار خاص خود را دارد، ترانه درگیر احساساتی می‌شود که مرز بین دوستی و عشق را محک می‌زند...»

با تردید به عمویم نزدیک شدم."امشب نیاز دارم با شما صحبت کنم."و با دقت پرسید:"موضوع چیست عزیزم؟"با صدایی لرزان گفتم:"نزدیکی شما همیشه آرامشم بوده."او با ملایمت پاسخ داد:"اما اینجا محل مناسبی نیست."پیشنهاد دادم:"شاید محیطی خلوتتر..." پس از لحظه‌ای، به پارکینگ رفتیم. در آن خلوت، احساسات سرکوب شده‌مان سرانجام بیان شد...

من فریاد زدم: *«هیچکی نفهمید من چی گفتم؟!»*نگار با بی‌حوصلگی گفت: *«عاره عاره، نفهمیدیم عزیزم!»*من با تیشه‌ام (که نماد حقیقت بود!) گفتم: *«خب، سکوت یعنی موافقت!»*اما صحنه‌ی حقیقتاً مضحک بعدی بود: نسیِ خیارشور، مثل یک انگل، به ایمان چسبیده بود! پرسیدم: *«این چه رابطه‌ی عاشقانه‌ایه؟»* ایمان فریاد زد: *«حسود نباش!»* و من، با چشمانی مثل دو خط باریک، گفتم: *«حسود؟ عمه‌ی بزته!»*