یه بار وقتی هشت سالمبود، ترنتون ناکس رو دیدم.چون منو چنان هل داد تو تاب که دندونجلوم افتاد و بعد که داشتم گریه میکردم، پرتم کرد زمین و با قیچی افتاد به جون موهام، خوب پیش نرفت! حالا بعد از سال ها باز هم همو دیدیم اونم دقیقا وقتی که نسبت به گذشته جسور تر، شرور تر شده بود...

عقیق نام من است.نام منی که تنها در میان دردها، ایستاده‌ام.نان منی که سال‌هاست به زبان اویی که می‌گویند محرم‌تر از هر محرمی‌ست هجا نشده است...

جلو آمد، مرا میان خودش و دیوار پشتسرمان حبس کرد و با صدای آرام و شورانگیزیلب زد :_ تو این دلبریا رو از کجا میاری آخه؟!شانه ای باال انداختم و مظلوم گفتم :نِمدونم بخدا!در حالی که با احتیاط زیر گلویم را می بوسید،سری با استیصال تکاند و گفت :شاید دلیل فوت منم، لوندیای زنم باشه!-امیررررر!

نگاهش روی قرمزی رژ لبم که نشست لبخند زد:نگفتم بی رحم باش، گفتم بی پروا باش...نگفتم که کمر به قتل من ببند..گفتم یکم طناز باش...

نکنه خونواده ی تو هم جایی برای افتخارت نذاشتن!درحالیکه روی مبل میلمیدوپاکت سیگارش را ب رمیداشت،پوزخند زد...ــمن وصله ی ناجوری برای اون خونواده بودم، رفتم که دیگه نباشم.نوشین ناباور صندلی خود را عقب داد.ــ مایک،خونواده تو...چرا اونا رو ترک کردی !؟سیگار را کنار لبش گذاشت و فندک را زیرش کشید.ــ نوشین، از اینکه همین قدر هم بهت گفتم، پشیمونم نکن!

من حامی ام مردی .زخم خوردم که با خودم عهد بستم این جهان رو از هر چی ادم ظالمه پاک کنم.غافل از این که نمیدونستم قراره تو این راه دختری سر راهم قرار بگیره که باعث شه من پا رو همه چی بزارم .دختری مظلوم و سختی کشیده که نیاز به تیمار و مراقب داشت...

لونا دختری که با ورودش به نیویورک، زندگی آبی بی دردسرش تبدیل به آبی کالکانتیت میشه، همه چیز از وقتی شروع میشه که پا به آسایشگاه عجیب رایموند میزاره، جایی که تیمار توش حکومت میکنه، و در این فاصله با حقایقی روبه رو میشه که...

روناک دختر بچه روستایی که به اجبار زن سیوان پسر خان میشهپسری غیرتی و پر جذبه که هر شب تختشو دخترای رنگ و وارنگ و پلنگ شهری پر میکنن  و چشمش اصلا روناکو نمیبینهاما امان از وقتی که سیوان بعد از سالها از شهر برمیگرده و روناکی رو میبینه که دیگه یه دختر بچه ساده و مظلوم نیست...