وب رمان

درمورد یه دختره به اسم آوا که سرایدار هستن توی خونه یه خونواده پولدار که پدر و مادرش با انجام کارهای اون خونواده امرار معاش میکنن اوا هم یه دختر مغروره و همیشه میخواسته یجوری از عمارت پر بکشهدختر اون خونواده پولدار بیتا یه نامزدی میکنه که حالت قراردادی داره ولی پسره کله گنده اس و آوا سر یه اتفاقی مجبور میشه بره خونه رادان کله گنده کلفتی کنه  بعد دیگه پسره عاشقش میشه و ادامه ماجرا ..

چند ماه از مرگ شوهرِ مارال گذشته و حالا بعد از مرگ شوهرش، وفادارترین دوستِ شوهرش، احمدآقا سعی می‌کنه همیشه هواشو داشته باشه و تا حدودی مشکلات رو برای مارالِ قصه‌مون کم کنه...پسرِ احمدآقا "مالک" متوجه ارتباط مخفیانه پدرش با مارال میشه و بینشون چیزهایی پیش میاد که مارال مجبوره یه جورایی فشارهای مالک رو تحمل کنه...

ریحانه، دختری مهربون و ساکت، بعد از سختی‌های زیاد زندگی‌اش، ناخواسته دل می‌بازه به داریوش؛ دوست مغرور و خشن برادرش.احساسی که نه می‌تونه پنهونش کنه، نه جرات داره بیانش کنه.داریوش کم‌کم بهش نزدیک می‌شه، اما غرورش باعث می‌شه رابطه‌شون پر از فراز و نشیب باشه.توی این میان، ریحانه باید با احساسات خودش، نگاه اطرافیان و دردهای قدیمی کنار بیاد و تصمیم بگیره که برای عشقش بجنگه... یا بذاره بره...

سی سال پیش خسروخان ثنارو از سر سفره عقد میدزده و بالاجبار به عقد خودش درمیاره ثنا بعد از چند سال خودکشی میکنه و شایعات زیادی از مرگ ثنا در منطقه پیچیدهخسرو خان الان فرزندان و نوه های زیادی داره تنها یادگارش از ثنا نوه ای هست بنام روجاباورود شخص تازه واردی به آن شهر و دیار که ادعای مالکیت سی درصد از اموال خسرو خان رو داره رازهایی از گذشته برملا میشه و تنها شرط عجیب این شخص برای گذشتن از اون سی درصد و سود سالیانش مورد قبول خسرو خان نیست بطوری که شخص تازه وارد ما اقا رادمان مجبور میشه راه های دیگه ای برای رسیدن به خواستش پیدا کنه از جمله دزدیدن روجا....

شش سال از آخرین‌باری که دیگو عمارت گرالتین رو ترک کرد می‌گذره.حالا برگشته. شب بارانی‌ست، عمارت خاموش، و دایه‌ای که سال‌ها پیش باید فقط یک مادرِ دوم می‌بود… حالا تبدیل به میلِ ممنوعه‌ای شده که ذهن و تنش رو شعله‌ور می‌کنه.اما این فقط یک عشق ممنوع نیست...زیر سقف این خانه، کسی نفس می‌کشه که ۱۸ قتل در کارنامه‌اش داره، و هنوز تشنه‌ست.اگر فکر می‌کنی می‌تونی مرز بین عشق و جنون رو تشخیص بدی...ورودت به این داستان، بدون بازگشته.

یه بار وقتی هشت سالمبود، ترنتون ناکس رو دیدم.چون منو چنان هل داد تو تاب که دندونجلوم افتاد و بعد که داشتم گریه میکردم، پرتم کرد زمین و با قیچی افتاد به جون موهام، خوب پیش نرفت! حالا بعد از سال ها باز هم همو دیدیم اونم دقیقا وقتی که نسبت به گذشته جسور تر، شرور تر شده بود...

عقیق نام من است.نام منی که تنها در میان دردها، ایستاده‌ام.نان منی که سال‌هاست به زبان اویی که می‌گویند محرم‌تر از هر محرمی‌ست هجا نشده است...

جلو آمد، مرا میان خودش و دیوار پشتسرمان حبس کرد و با صدای آرام و شورانگیزیلب زد :_ تو این دلبریا رو از کجا میاری آخه؟!شانه ای باال انداختم و مظلوم گفتم :نِمدونم بخدا!در حالی که با احتیاط زیر گلویم را می بوسید،سری با استیصال تکاند و گفت :شاید دلیل فوت منم، لوندیای زنم باشه!-امیررررر!