داستان دختری به نام هانا که زندگی آرامی دارد تا اینکه یک شب با مردی غریبه آشنا می‌شود. این آشنایی مسیر زندگی او را تغییر میدهد و رازهایی از گذشته را برملا می‌کند. با ورود این مرد به خانه‌شان به عنوان راننده شخصی، هانا کمکم متوجه احساسات پیچیده خود می‌شود...

من فریاد زدم: *«هیچکی نفهمید من چی گفتم؟!»*نگار با بی‌حوصلگی گفت: *«عاره عاره، نفهمیدیم عزیزم!»*من با تیشه‌ام (که نماد حقیقت بود!) گفتم: *«خب، سکوت یعنی موافقت!»*اما صحنه‌ی حقیقتاً مضحک بعدی بود: نسیِ خیارشور، مثل یک انگل، به ایمان چسبیده بود! پرسیدم: *«این چه رابطه‌ی عاشقانه‌ایه؟»* ایمان فریاد زد: *«حسود نباش!»* و من، با چشمانی مثل دو خط باریک، گفتم: *«حسود؟ عمه‌ی بزته!»*

آرمین: *«بیا دیگه... عروسیه!»*رایین: *«اونا منو نمی‌خوان تو زندگیشون...»*یک خانواده، یک عروسی، و رازی قدیمی که هنوز درد دارد. آیا این دعوت، شانسی برای التیام است یا فقط تکرار یک خاطره‌ی تلخ؟

آزارهای شوهرخواهر او سکوت می‌کند تا خانواده‌اش را حفظ کند، اما وقتی محل زندگی‌اش را تغییر می‌دهد، درگیر عشقی یک‌طرفه می‌شود که همه چیز را پیچیده‌تر می‌کند. آیا کسی هست که رازش را بشنود؟ یا این راز، مانند خوره، وجودش را خواهد خورد؟

در بستر جامعه‌ای سنتی، آهارِ بیوه که از ازدواج با مردی سالخورده می‌گریزد، به آخرین پناهگاه ممکن پناه می‌برد: اتاق اردوان پاشانسب، برادر شوهرش. اردوان که به خاطر عشق ممنوع به همین دختر دو سال قبل تبعید خودخواسته گرفته بود، حالا با بازگشت ناگهانی‌اش، خود را در برابر همان احساسات قدیمی می‌بیند. داستان عشقی که در چارچوب سخت سنت‌ها اسیر شده است...

کتابخانه‌ام هنوز بوی اشعار فروغ را می‌دهد، همان‌ها که روزی برای چشمان آبی یک راننده می‌خواندم. امروز اما مادری هستم با دو فرزند، و آن عشق جوانی تبدیل شده به خاطره‌ای دور. این روایت زنی است که مسیر زندگی‌اش را نه انتخاب که پذیرفت، و حالا در میانه‌های عمر، به پرسش‌های بی‌پاسخ گذشته می‌اندیشد.  

تینا و سعید، دو قربانی شرایط و سنت‌ها. ازدواجی که با اکراه آغاز می‌شود، اما به تدریج، هر دو متوجه می‌شوند که شاید سرنوشت چیز دیگری برایشان در نظر گرفته بوده است. با فرازونشیب‌های بسیار، این دو یاد می‌گیرند که گاهی بهترین چیزها در زندگی، همان‌هایی هستند که هرگز به دنبالشان نبوده‌ایم. داستانی احساسی درباره قدرت عشق در تغییر سرنوشت.