باران، دختری که همیشه از عشق فرار کرده، حالا مجبور است میان دو مرد تصمیم بگیرد:- ماهان، مردی که نگاهش قلب او را می‌دزدد، اما گذشته‌اش پر از رازهای سیاه است.- آریا، مردی که به دنبال عدالت است، اما شاید عدالت او ویرانگر باشد.باران باید انتخاب کند: به یکی اعتماد کند یا به هر دو پشت کند؟ اما آیا هر انتخابی پایان خوشی دارد؟ 

«الماس تلخ» فقط یک داستان عاشقانه نیست. این روزها، عشق را اشتباه معنا می‌کنیم؛ آنقدر که هر هوسی را عشق می‌خوانیم. شاید این روایت، در پی یافتن عشقی واقعی و خالص است.

"حقیقت در گرمای دست‌های تو جاری بود... و هر آنچه پس از فراق آمد، تنها تکرارِ یک رویای شکسته!"

*"شبنم که هفده سال دارد، همیشه در این سن نمی‌ماند. با شک و تردید، کمکم واقعیت‌های زندگی را می‌بیند... تا اینکه در نهایت بینایی خود را از دست می‌دهد."*

همه می‌ترسند، حتی سایه‌هاشان. من برای عشق نیامده‌ام—برای مرگ آمده‌ام. می‌خواهم هر عضوِ آن خانواده‌ی جنایتکار را نابود کنم. پس وقتی یک غریبه‌ی زخمی به دنبال پناه زیر تختِ من می‌خزد، به او رحم نمی‌کنم. او فقط یک مهره است... و من بازی را تنهایی ادامه می‌دهم."**

خسته از شهر، وسایلم را برداشتم و به کوه زدم. یک هفته تنها در کلبه، دور از همه چیز. فکر کردم اینجا می‌توانم دوباره خودم را پیدا کنم. اما وقتی در پیاده‌روی گم شدم، به کلبه‌ای دیگر رسیدم. حالا دو انتخاب دارم: درخواست کمک کنم... یا شب را در جنگل تنها بگذرانم. 

زندگی ماهرخ تا هجده‌سالگی مثل یک رویای شیرین بود: خانواده‌ای دوست‌داشتنی، آرامش و خوشبختی. اما یک روز، همه چیز زیر و رو شد… وقتی فهمید می‌تواند نجواهای مردم را از آن سوی شهر بشنود! نه، این یک بیماری نبود—این یک قدرت بود. و این تازه آغاز ماجرا بود… کم‌کم نیروهای دیگری در وجودش بیدار شدند. اما یک چیز قطعی بود: او نه از انسان‌ها بود، نه از افسانه‌ها. پس چه بود؟ در میان این همه راز، ماهرخ رویایی دیگر هم داشت: سفر به فضا. او عاشق ستاره‌ها بود و باور داشت که جایی میان کهکشان‌ها، پاسخ همه سوالاتش را پیدا خواهد کرد. آیا روزی لباس فضانوردی به تن خواهد کرد؟ آیا موجودات فرازمینی را ملاقات خواهد کرد؟ و از همه مهم‌تر… آیا قدرت‌های مرموزش او را به سمت سرنوشتی بزرگ هدایت می‌کنند؟