"انگیزه من مادیات نیست! برای عدالت میجنگم، برای رسوا کردن سیستم فاسدی که به شما قدرت میدهد. شما که با سوءاستفاده از نفوذ خانوادگی هر ظلمی ممکن میکنید... من به این مبارزه اعتیاد پیدا کردهام. افشای حقیقت درباره شما قدرتمندان فاسد، تنها آرامش من است. حتی اگر پایانش مرگ به دست شما باشد!"

«این داستان، روایت چهار دختر دبیرستانی است که سال‌ها در کنار هم رشد کرده‌اند. اما تغییر ناگهانی کلاس‌ها و جدایی آن‌ها، چالش‌های جدیدی پیش پایشان می‌گذارد. با ورود راننده جدید سرویس مدرسه، پسری که اسرار خاص خود را دارد، ترانه درگیر احساساتی می‌شود که مرز بین دوستی و عشق را محک می‌زند...»

با تردید به عمویم نزدیک شدم."امشب نیاز دارم با شما صحبت کنم."و با دقت پرسید:"موضوع چیست عزیزم؟"با صدایی لرزان گفتم:"نزدیکی شما همیشه آرامشم بوده."او با ملایمت پاسخ داد:"اما اینجا محل مناسبی نیست."پیشنهاد دادم:"شاید محیطی خلوتتر..." پس از لحظه‌ای، به پارکینگ رفتیم. در آن خلوت، احساسات سرکوب شده‌مان سرانجام بیان شد...

من فریاد زدم: *«هیچکی نفهمید من چی گفتم؟!»*نگار با بی‌حوصلگی گفت: *«عاره عاره، نفهمیدیم عزیزم!»*من با تیشه‌ام (که نماد حقیقت بود!) گفتم: *«خب، سکوت یعنی موافقت!»*اما صحنه‌ی حقیقتاً مضحک بعدی بود: نسیِ خیارشور، مثل یک انگل، به ایمان چسبیده بود! پرسیدم: *«این چه رابطه‌ی عاشقانه‌ایه؟»* ایمان فریاد زد: *«حسود نباش!»* و من، با چشمانی مثل دو خط باریک، گفتم: *«حسود؟ عمه‌ی بزته!»*

آرمین: *«بیا دیگه... عروسیه!»*رایین: *«اونا منو نمی‌خوان تو زندگیشون...»*یک خانواده، یک عروسی، و رازی قدیمی که هنوز درد دارد. آیا این دعوت، شانسی برای التیام است یا فقط تکرار یک خاطره‌ی تلخ؟

آزارهای شوهرخواهر او سکوت می‌کند تا خانواده‌اش را حفظ کند، اما وقتی محل زندگی‌اش را تغییر می‌دهد، درگیر عشقی یک‌طرفه می‌شود که همه چیز را پیچیده‌تر می‌کند. آیا کسی هست که رازش را بشنود؟ یا این راز، مانند خوره، وجودش را خواهد خورد؟

در بستر جامعه‌ای سنتی، آهارِ بیوه که از ازدواج با مردی سالخورده می‌گریزد، به آخرین پناهگاه ممکن پناه می‌برد: اتاق اردوان پاشانسب، برادر شوهرش. اردوان که به خاطر عشق ممنوع به همین دختر دو سال قبل تبعید خودخواسته گرفته بود، حالا با بازگشت ناگهانی‌اش، خود را در برابر همان احساسات قدیمی می‌بیند. داستان عشقی که در چارچوب سخت سنت‌ها اسیر شده است...