«تنهایی می‌تواند آدم را به هیولایی تبدیل کند... یا به قهرمانی که هرگز نداشتیم. وقتی در ذهنت تنها هستی، این وحشت از هر واقعیتی ترسناک‌تر است. دو راه داری: یا تسلیم می‌شوی و ناپدید می‌گردی، یا دندان‌ها را به هم می‌فشاری و می‌جنگی! همه چیز به لنز تو بستگی دارد— به دنیایی که می‌بینی. پونه این را می‌دانست: زندگی‌اش میدان مین بود، نه باغِ آرامش. دخترکی که می‌خواست در سکوتِ تنهایی پیش برود... اما یونس همیشه مانع می‌شد.»

نبات، دختر روستایی که با شهری شدن درگیر است، حالا باید به گذشته‌اش برگردد.خاقان، مردی با چهره‌ای سرد و گذشته‌ای آتشین، که کودک برادر مرده‌اش را مثل گروگان نگه داشته است. وقتی نبات برای نجات برادرش وارد بازی مرگبار خونبس می‌شود، هیچ چیز آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست... 

«در دنیای خشن قوانین قبیله‌ای، ژیار راشد قربانی سنت‌های تاریک خانواده‌اش است. برای حفظ مادر و برادرش، راهی جز پیوستن به تجارت خونین اجدادش ندارد. اما وقتی توطئه‌ای مرگبار، عشق و خانواده‌اش را نابود می‌کند، او در مرز بین مرگ و زندگی معلق می‌ماند. سال‌ها بعد، در تیمارستانی دورافتاده، ظهور ماهلین – زنی با گذشته‌ای اسرارآمیز – او را به دنیای خطر و انتقام بازمی‌گرداند...»

"انگیزه من مادیات نیست! برای عدالت میجنگم، برای رسوا کردن سیستم فاسدی که به شما قدرت میدهد. شما که با سوءاستفاده از نفوذ خانوادگی هر ظلمی ممکن میکنید... من به این مبارزه اعتیاد پیدا کردهام. افشای حقیقت درباره شما قدرتمندان فاسد، تنها آرامش من است. حتی اگر پایانش مرگ به دست شما باشد!"

«این داستان، روایت چهار دختر دبیرستانی است که سال‌ها در کنار هم رشد کرده‌اند. اما تغییر ناگهانی کلاس‌ها و جدایی آن‌ها، چالش‌های جدیدی پیش پایشان می‌گذارد. با ورود راننده جدید سرویس مدرسه، پسری که اسرار خاص خود را دارد، ترانه درگیر احساساتی می‌شود که مرز بین دوستی و عشق را محک می‌زند...»

داستان دختری به نام هانا که زندگی آرامی دارد تا اینکه یک شب با مردی غریبه آشنا می‌شود. این آشنایی مسیر زندگی او را تغییر میدهد و رازهایی از گذشته را برملا می‌کند. با ورود این مرد به خانه‌شان به عنوان راننده شخصی، هانا کمکم متوجه احساسات پیچیده خود می‌شود...

من فریاد زدم: *«هیچکی نفهمید من چی گفتم؟!»*نگار با بی‌حوصلگی گفت: *«عاره عاره، نفهمیدیم عزیزم!»*من با تیشه‌ام (که نماد حقیقت بود!) گفتم: *«خب، سکوت یعنی موافقت!»*اما صحنه‌ی حقیقتاً مضحک بعدی بود: نسیِ خیارشور، مثل یک انگل، به ایمان چسبیده بود! پرسیدم: *«این چه رابطه‌ی عاشقانه‌ایه؟»* ایمان فریاد زد: *«حسود نباش!»* و من، با چشمانی مثل دو خط باریک، گفتم: *«حسود؟ عمه‌ی بزته!»*

آرمین: *«بیا دیگه... عروسیه!»*رایین: *«اونا منو نمی‌خوان تو زندگیشون...»*یک خانواده، یک عروسی، و رازی قدیمی که هنوز درد دارد. آیا این دعوت، شانسی برای التیام است یا فقط تکرار یک خاطره‌ی تلخ؟