دانلود رمان کد آبی pdf |اثر مهدیه افشار

دانلود رمان کد آبی pdf |اثر مهدیه افشا

اسم رمان : کد آبی

نویسنده : مهدیه افشار

ژانر : عاشقانه، هیجانی

تعداد صفحات : 2051

همه می‌گن بزرگترین و مخ ترین دکتر تهرون؛ ولی من می‌گم عوضی ترین پسر تهرون! روزبه سرمد یه پسر سی و چند ساله‌ی عوضی نخبه‌س که تقریباً تمام پرسنل بیمارستان خصوصیش؛ از زن و مرد گرفته دنبال تاییدشن. حالا… این قناری‌ خفن قد بلندی که حتی سیبیل کلفتای حراست بیمارستانم تاییدشو می‌خوان، از شانس خوب یا بد پسر عموی عوضیه منه! …

خلاصه رمان :

از حرفی که میزنه خونم به جوش می آد و مغزم رد میده بدون هیچ فکری و در حالی که از عصبانیت دارم می‌ترکم،

توی یک ثانیه با سر میرم تو صورتش و صدای دادش بلند میشه.

آوا هین می‌کشه پیشونی ام از ضربه ی محکم نبض می زنه و درد می گیره.

بازوم از پشت کشیده می‌شه و آوا با ناله اسمم رو میگه اما برام مهم نیست کجاییم!

عصبی یقه ی یارورو میگیرم و بی توجه به ناله هاش و دماغ دهنش که خون توشون پر شده توی صورتش می غرم

اینو خوردی که یادت بمونه دیگه که گنده تر از دهنت نخوری، گرفتی؟

یقه اش توی دستم مشت شده و دلم می‌خواد یه مشت دیگه پای چشمای گشاد شده اش بخوابونم،

اما به سختی میل کتک زدنش رو تو خودم کنترل می‌کنم ولش میکنم و بر می‌گردم دست آوارو بگیرم که پشیمون می‌شم

فقط اخم کرده با سر به ماشینم اشاره می‌کنم و با صدای خفه ای می گم:- برو سوارشو،

در حالی که به شدت برای کنترل کردن خودم درگیرم آوا نگاهی به دوروبر می اندازه،

و با چشم های درشت شده به یارو که هنوز کف زمین پهنه و داره ناله میکنه زل میزنه آروم میگه:ممنون از کمکتون شما بفرمایید منم خودم می‌رم

مچ دستش رو می‌گیرم و دنبال خودم می‌کشمش: حوصله ی ناز و اداهای تو یکیو ندارم،

با انگشتهای ظریف دست دیگه اش سعی می‌کنه خودش رو آزاد کنه تقلا میکنه و جفتک می اندازه

– بس کنید اگه یکی مارو ببینه چی؟ ولم کن

قبل از این که چیزی بگم صدایی از نزدیکی به گوش می‌رسه

– دکتر دیباج، شمایی؟آوا روی گونه اش می‌کوبه- بدبخت شدم وای…

خونسرد زمزمه میکنم:ساکت صدات در نیاد تو این تاریکی ندیدتت،غرغراتو شنیده

دستش رو در جهت مخالف می‌کشم و بی توجه به غر زدنش از تاریکی استفاده می‌کنم و تا ماشین من می‌ریم

سوییچ رو از جیبم در می‌آرم و می‌غرم:حالا می‌تونی بگی این یارو کی بود!؟

در ماشین رو باز می‌کنم و هولش می‌دم داخل می‌دونم که جایی نمیره،

یارو شرخره هنوز این و راست و تنها گیرش بیاره تیکه بزرگش گوششه

کنارش پشت فرمون می‌شینم و بی حوصله میگم:می‌شنوم!