《وفادار من》جنگ نیم‌دختر آزاده‌ای‌ است که چشم‌به‌راه عقاید زندانی‌اش است.عقایدش را به‌اسارت گرفته‌اند و او با موهایی رها روی شانه‌هایش، بر بالای بلندترین سنگر، چشم‌انتظار ایستاده است. میان نگاهش یک دشت بی‌نهایت لاله است. لاله‌هایی سفید و پاک. مابین لاله‌ها امید روییده است. امید به فردا...وفا... من برای بازگرداندن فرداها رفته‌ام... برای ماندن دشت لاله‌ی سفیدی که سفید نخواهد ماند. برای بیداد نکردن حسرت در میهن رفته‌ام.مرا ببخش!